The writing my "Life" เส้นทางของฉันจะเป็นคนประพันธ์เอง

       มิเอล คาซิลล่า เด็กสาวกำพร้าที่ถูกทิ้งตั้งแต่เริ่มจำความได้ กลับได้รับการชุบเลี้ยงจากองค์กรใต้ดินองค์กรหนึ่ง ด้วยเหตุผลง่ายๆ คือการเพิ่มตัวหมากภายในองค์กร แต่แล้วด้วยพรสรรวค์หรือความพยายามที่มากมายหมายอยากจะมีชีวิตของเธอก็แล้วแต่

        กลับทำให้ตำแหน่งภายในองค์กรของเธอเปลี่ยนไป จากตัวหมากตัวหนึ่ง แปรเปลี่ยนกลายเป็นตัวควีน ฉายาของเธอมีมากมาย ผลงานของเธอก็มีมากมายอีกเช่นกัน แต่ทว่าคำถามเกี่ยวกับความพยายามมากมายที่จะมีชีวิตของเธอภายในวัยเด็กของเธอปัจจุบันนี่หรือคือคำตอบ เหตุใดทำไมมันช่างโดดเดี่ยวและอ้างว้าง

       ถึงแม้ตอนนี้เธอจะมีชีวิตอยู่แต่ก็อยู่ด้วยความหวาดระแวง เพราะด้วยฉายาและผลงานมากมาย ที่เธอได้ก้าวเดินผ่านและบรรจงทิ้งไว้กลับย้อนแย้งกลับมาทำลายตัวเอง ทุกๆ วัน ทุกๆ วันเหมือนกับการเดินทางไปโรงเรียน เธอจะต้องคอยเอาชีวิตรอดจากนักฆ่าคนอื่น

        อยากได้ฉายาหนึ่งเดียวที่เธอครอบครองอยู่?

       อยากที่จะล้างแค้นให้แก่คนที่เธอเคยสังหารตามงานที่รับจ้าง?

       เอาเถอะ อยากทำอะไรก็ทำ ใช่ว่าเธอไม่สามารถต่อกรกับปัญหาเหล่านี้ได้ แต่ขอถามหน่อยเถอะ ถ้าหากเธอต่อกรกับสิ่งเหล่านี้ต่อไปมันก็ไม่ต่างจากการรักษาวงจรอุบาทเหล่านี้ให้ยืนยาวต่อไปอย่างงั้นเหรอ

       เธอเหนื่อย เธอช่างเหนื่อยเสียเหลือเกิน จะว่าเธอขี้ขลาดก็ได้ จะว่าเธออ่อนแอก็ได้ อยากจะสาปแช่งก่นด่ายังไงก็ตามแต่ เอาตามที่พวกท่านเหล่านั้นสบายใจ เพราะเส้นทางที่เธอสร้างกับเส้นทางที่เธอหมายปองมันไม่ใช่แบบนี้

       เธอเพียงแค่ต้องการหลุดพ้นออกจากองค์กรเหล่านี้ หลุดออกจากวงการเหล่านี้ แต่ใครเล่าจะรู้ว่าสิ่งที่คิดมามันช่างตื้นเขิน เพราะไม่ว่าใครก็ตามที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องเหล่านี้ จะไม่มีวันหนีรอดออกไปได้อย่างมีชีวิต

วันที่ XX เดือน XX ค.ศ. 20XX

       มิเอล คาซิลล่า ได้จบชีวิตของตัวเองลงหลังจากมื้ออาหารสุดหรูครั้งสุดท้ายของชีวิต ภายในห้องพักของโรงแรม 5 ดาวโรงแรมหนึ่ง

       ตอนแรกใครๆ ก็คิดว่าจะหนีพ้นแต่ไม่เลยกลับกันเสียอีก เพราะสิ่งที่เธอทำลงไปมันคือการสิ้นสุดการรอคอยของใครบางคน ใครบางคนที่รอคอยมาเนินนานที่จะเริ่มต้นบางสิ่งบางอย่าง...

       จุดเริ่มต้นของสงคราม